Week 18: Pulau Bintan

Voordat ik weer naar huis ga, wilde ik nog even een Indonesische stempel in mijn paspoort krijgen, dus heb ik dit weekend een uitstapje gemaakt naar Tanjung Pinang, een stad op Pulau Bintan op anderhalf uur varen van Singapore.
Tanjung Pinang is heel anders als Singapore. Singapore is een prachtige schone stad, 'TP' is vies, lawaaierig, en zeker geen westerlingen met rood haar van 1,90 meter gewend. Iedereen oefent graag even zijn Engels door 'Hello Sir!' te roepen als je langskomt. En er wordt erg sip gekeken als je niet 'Hello!' terugroept. Na de 50ste keer was ik daar wel een beetje klaar mee.
Maargoed, Tanjung Pinang is -zo vertelde een man me- erg Indonesisch. Het is de hoofdstadd van het Riau archipellago, heeft een populatie van 200.00, en leeft van toerisme (vooral uit Singapore en Indonesië zelf) en handel tussen de omliggende eilanden. Daarnaast zijn er in het noorden van het eiland een aantal luxe resorts.
In de baai van de stad ligt een klein eiland, Penyengat, waar ik ook ben geweest. Op het eiland wonen ongeveer 200 mensen, en was vroeger de zetel van het Johor sultanaat. Er zijn mooie ruïnes van paleizen en graftempels geweid aan de sultan en zijn familie. Het halve eiland is een goed onderhouden begraafplaats. Toen ik eenmaal op het eiland was besefte ik me ook dat de reden voor alle ruïnes en graven een fijne verwoestende oorlog met de Nederlanders in 1780 is. Dus dat was een beetje ongemakkelijk. Maargoed. Mijn gids vond het alleen maar heel leuk, probeerde me te leren vioolspelen, heeft me warme chocolademelk gegeven ('WARME chocolademelk!? Rare Hollanders...'), en nodigde mijn familie uit om een nachtje bij zijn familie te blijven slapen. Ik ben ook gefotografeerd, dus ik vermoed dat er foto's van me op Facebook rondzwerven.
Die avond ben ik weer op de boot naar Singapore gestapt, en was ik net op tijd om Max Verstappen langs te horen scheuren in de F1 in het stadscentrum Niet zien - dat kost 100 euro, en dat vond ik toch echt te duur.